Zaterdag ochtend, ik stap onder de douche. Meestal neem ik mijn muziekbox mee. Ik heb zin in muziek van Andre Hazes. Ik moet er een beetje in lachen want dat is lang geleden.
Jarenlang deed me dat namelijk aan een niet al te beste periode van mijn leven denken.
Maar nu had ik daar zin in. En dat is natuurlijk geen toeval.
Ik besef me dat ik klaar ben om dit stuk nog verder te helen en te verwerken.
Voor mij is muziek al mijn hele leven helend geweest dus ik vertrouw 100% op wat zich via muziek aandient.
Als jong meisje op momenten van pijn en verdriet. Of als het weer eens uit was met een vriendje 😅
Na crematies van dierbare mensen die ik ben verloren.
En nu nog steeds wanneer ik stukjes in mezelf mag helen, vaak staat een bepaald nummer centraal.
In de douche popte mijn partner van die tijd in me op. In mijn verbeelding sprak ik alvast mijn vergeving naar hem en mezelf uit. Ook de dankbaarheid voor de lessen die ik van hem en mezelf heb mogen leren.
Want hoe vreselijk die jaren ook waren het heeft me gemaakt tot wie ik nu ben en daar ben ik dankbaar voor.
Ik heb oude lijntjes die we nog hadden verbroken en voel me zo fijn nu!
Ik kan dit inmiddels na alle jaren van visualiseren in een fractie van een seconde oproepen. Anders zou ik het even bewaren voor na de douche😅
De komende periode zal in het teken staan van deze tijd, dat voel ik.
Niet perse een handig moment zo in de herfstvakantie. Maar niks is voor niks.
We gaan het zien...